#gujarati #gujaratipoetry #gazals #gujaratisongs #gujarati stories #hindi poetry
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ તું યારા સુધી.
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ તું તરસ્યા સુધી.
છે બૂંદ તું તો શું થયું? સાગર થશે.
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ તું ધારા સુધી.
ભરવા પ્રણયના ઘૂંટને નજરો થકી
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ બે નૈના સુધી.
આ જિંદગીનો ઠોસ કો’ નક્સો નથી,
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ તું તારા સુધી.
રાધા બની, મીરાં બની, નરસિંહ બની
પ્હોંચી શકે તો પ્હોંચ તું કાન્હા સુધી.-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
જિદગી એની મહામૂલી લિજ્જતની
સાથે સાથે પરમમિલનની ઘડીઓ તરફ
સરકી રહી છે..
શાને અટવાઈએ વિતેલા વર્ષોના કે સુખ દુઃખના ગણિતમાં.. આવો વધાવીએ સૌ સાથે મળીને
એક નવા નક્કોર નવલા વરસને..
પરમ હર્ષોલ્લાસથી..🎊💐💝
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
શબ્દના તો અર્થ અઢળક થાય છે.
મતિ પ્રમાણે સૌને એ સમજાય છે.
આશના વહ્યા કરે છે ઝાંઝવા,
સ્વપ્ન એમાં હેતથી ભીંજાય છે.
સાવ કોરી રેત ને, તોફાન પણ.
એક પગદંડી હવે અટવાય છે.
વ્હાલ માનું એટલું ફળદ્રુપ કે,
રણ વચાળે જિંદગી લહેરાય છે.
શૂન્યને જો શૂન્ય થઇ ચાહી શકો,
વ્યાપનો વિસ્તાર વધતો જાય છે.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
કાગળે ચિતરાય ના ભીતર ઉછળતી એષણાઓ
વર્ણવાતી ક્યાં કદી સંપૂર્ણ આ સંવેદનાઓ.
લાગતી પ્યારી ઘણી જે, એ નઠારી નીકળે છે.
છે ઠગારી તોય ક્યાં, છોડાય છે આ ઝંખનાઓ ?
ના કદી ઠારી ઠરે; ધરબો ભલે પાતાળ ખીણે.
કે પવન અડતા જરી, ભડકી ઉઠે પ્રાણૈષણાઓ.
શ્વાસના સાંસા પડે જ્યાં વાપરીશું એ જ મૂડી
હા, ઉછેર્યા છે અમે પણ યાદ નામે છોડવાઓ.
શ્રાસેશ્વાસે જીંદગી જ્યાં કર્મનું ગણતર કરે; ત્યાં
શૂન્યની જાહોજલાલી, છે સમયની શક્યતાઓ.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
એકબીજાના મધુર સહવાસમાં.
જિંદગીભર સ્નેહ પામો સાથમાં.
શ્વાસ સૌ જીવંત લાગે હરપળે,
એમ માણો જિંદગી સંગાથમાં.
સાથિયા તોરણ સદા દ્વારે સજે,
ને ખુશી ટોળે વળે ચોપાસમાં.
રાતદિન, મહિના અને વરસો બધાં,
બેફિકર વિતતાં રહે વિશ્વાસમાં.
પ્રેમપંથે હો ભલે કંટક કે ફૂલ,
સંગતે મ્હેંકી રહો અહેસાસમાં.
શાંત નિર્મળ સત્વ થઇ ફૂલો ફલો.
હર્ષને ઉલ્લાસ ભર્યા વ્હાલમાં.
હર દુવા ફળતી રહે માબાપની.
આપ ઝગમગ ઝળહળો સંસારમાં.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
તું ન આવે તો સનમ આ સાંજનું હું શું કરું!
રંગ ઢોળ્યા આભના અસબાબનું હું શું કરું!
મધુમિલનની આશ લઇ સેવ્યા સપન.
રંજ તડપાવે વિરહનો ચાહનું હું શું કરું!
દર્દ એવા છે ઘણા જેને છુપાવ્યા કાવ્યમાં
તું ન વાંચે કાવ્ય, મળતી વાહ! નું હું શું કરું.
સંગ જીવનની હતી કંઇ ઘેલછા બંન્નેવને.
પંથ તું ભટકે પછી એ રાહનું હું શું કરું
પ્યાર તારે મન હતો બસ ખેલ જાણું છું સનમ,
તોય ના ભૂલી શકાતી યાદનું હું શું કરું!
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.
जब तुम ही नहीं तो इन शामों का क्या करूँ
आसमान के इन रंगीं नजारों का क्या करूँ
दिल को तो सजाया है वस्ल के ख़्वाबों से
रंज-ए-हिज़्र सताये तो चाहतों का क्या करूँ
दर्द-ओ-ग़म तो बहुत छुपा लिए शाइरी में
गर तुम ही न पढ़ो तो सताइशों का क्या करूँ
साथ जीने मरने की थी तमन्ना हम दोनों की
राहें जो तुम भटके उन राहों का क्या करूँ
ये प्यार था महज़ एक खेल जानता हूँ सनम
फिर भी न भूल पाऊँ तो यादों का क्या करूँ _”शर्मिष्ठाशब्दकलरव”
ટહુકાઓ
ધીરેથી
બૂમોમાં
ને બૂમો,
ધીરેથી
ચીસોમાં
બદલાય ગઈ.
પછી..
ન ટહુકા,
ન બૂમો,
ન ચીસ,
કેવળ
મૌન…
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
દંભની ચણભણ વિશે તું વાત ના કર.
સ્વાર્થના સગપણ વિશે તું વાત ના કર.
હાંસિયામાં એક, બે શબ્દો છે સુખના,
દર્દના પ્રકરણ વિશે તું વાત ના કર.
છાંવ થોડી પામવાની કોશિષો છે.
ધોમ ધખતા રણ વિશે તું વાત ના કર.
સ્પર્શવાને આભ જે ઉડતી રહે છે,
આશની રજકણ વિશે તું વાત ના કર.
કોણ ઈચ્છે છે અહીં જગ છોડવાને ?
શ્વાસના વળગણ વિશે તું વાત ના કર.
જીંદગી કાયમ નથી મૂશ્કેલ એવી,
દરવખત અડચણ વિશે તું વાત ના કર.
જો કદર કરવી નથી આ દેહની તો,
રોગ કે ઘડપણ વિશે તું વાત ના કર.
આયનો ખુદને ધરી દે, કર નિરીક્ષણ
અન્યથા સમજણ વિશે તું વાત ના કર
ક્યાં લગી એ ભૂલનો અફસોસ કરવો ?
જે વિતી એ ક્ષણ વિશે તું વાત ના કર.
જીતવું જો હોય તો તું શોધ તારણ.
હારના કારણ વિશે તું વાત ના કર.
ક્યાંક વત્તા, ક્યાંક ઓછા, ક્યાંક ગુણ્યા,
કર્મના ગૂંથણ વિશે તું વાત ના કર.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
ગોખલામાં દિવડો પ્રગટાવી,
સખી મેં તો સમિર સંગે રે બાથ ભીડી.
શ્રદ્ધાની જ્યોતિ પ્રગટાવી,
સખી મેં તો તિમિર સંગે રે બાથ ભીડી.
હા રે હું તો મોરપીંછના રંગે રંગાણી,
સુર મધુર વાંસળીના નાદે ખોવાણી.
શમણાંમા શ્યામને બોલાવી,
સખી મેં તો નિંદર સંગે રે બાથ ભીડી…શ્રદ્ધાની..
હા રે કાળા કામળામાં મોરલા ટંકાવ્યા
ગ્હેરા એનાં ટહુકામાં દિલડા ધડકાવ્યા.
રુદિયામાં શ્યામને સમાવી
સખી મેં તો વિરહ સંગે રે બાથ ભીડી…શ્રદ્ધાની..
હા રે ઊંચા આતમના દ્વાર દીધાં ખોલી.
સાચી-જૂઠી માયાના ખેલ દીધાં છોડી
ભક્તિમાં શ્યામને સોહાવી
સખી મેં તો જગત સંગે રે બાથ ભીડી…શ્રદ્ધાની..
✍️”શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
sharmisthashabdkalrav 