#gujaratipoetry #achhandas

હીબકા ભરતાં ટેરવાંઓ
આંસુની સ્યાહીમાં
ડુબાડી
ઘાયલ
લાગણીઓ
કાગળના ખોળે
માથું મૂકી
ગીત સમું કંઈ
રુદન આદરે
કે,
તૂટેલ દિલમાં
તરફડે ધબકાર કંઈ,

-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.

#gujarati #poetry #geet

કોરોનાગ્રસિત દર્દીની વેદના :

કોઈ તો ઉપાય હવે દોને પ્રભુજી આ
ખપ્પરીયા કાળથી છે બચવું:
સાવ વરવાં તે મોત નથી મરવું.

કાળઝાળ વિષાણુ છાનેરા આવ્યાં ને
દુનિયા જકડાઈ એનાં પાશમાં,
અધવચ્ચે-અણધાર્યા ભરખે જીવન એ
માનવ બેબસ એના ત્રાસમાં
પ્રેમે મોકલ્યા તો પ્રેમે તેડાવ પ્રભુ!
આપને તું મોત જરી હળવું..
સાવ વરવાં તે મોત નથી મરવું.

ઝેરીલા વાયુમાં શ્રાપ છે કે પાપ
હાય! કુપળ ખરે છે કાળા ક્હેરથી
મારે છે ડંખ સીધો છાતી પોલાણે ને
શ્વાસો રુંધાય ધીમાં ઝેરથી
દયા કરોને પ્રભુ! બે-ચારનાં ગુનામાં
આખી તે જાતને શું દંડવું?
સાવ વરવાં તે મોત નથી મરવું.

ઓરકોર ચારેપા વહાલાં વીંટળાઈ
વળે, ગંગાજળ તુલસીદળ ચાખુ,
દાદા ને દાદીની આખરી વેળાની જેમ
મોંઘેરા ઠાઠ હુંય પામું,
જીવતે જીવ બધ્ધાથી અળગા થઈને
આમ પ્લાસ્ટિકે વીંટળાઈ નથી બળવું.
સાવ વરવાં તે મોત નથી મરવું.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.

#gujaratipoetry #gazals

નહીં સાંભળે તો, નહીં સાંભળે એ.
કરમથી વધુ કંઇ, નહીં આપશે એ.

વિનંતી કરો કે આ માથું અફાળો,
અરીસો કરમનો જ દેખાડશે એ.

જે સમજે છે સાને, કપટ દે છે ત્યાગી.
સરળ થઇ, સરળતમ જનમ માણશે એ.

ડુબાડે, વહાવે, કરે પાર નૈયા!
ભરોસો પ્રભુનો જ કે તારશે એ.

કહે કૃષ્ણ પ્રેમે હું સૌમાં બિરાજું
સખા થઇને સૌના હ્દયમાં ભળે એ
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.

#gujaratipoetry #time

-સમય..
ક્યારેક થંભી જાય છે
આપણે ગમે એટલું
દોડીએ, કુદકા મારીએ
કે ધમપછાડા કરીએ
એને કશો જ ફર્ક નથી પડતો..
-સમય..
ક્યારેક થીજી જાય છે.
ને આપણને પણ થીજવી દે છે.
નિ:સહાય લાચાર અને પાંગળા
બની એને નીરખવા સિવાય
આપણાથી કશું જ થઈ નથી શકતું.
-સમય..
ક્યારેક એના અનોખા
વહેણમાં વહેતો રહે છે.
ને આપણે જાણે
ફરફરતુ પીછું
બસ એના પ્રવાહ માં
વહેતા રહીએ..
-સમય..
ક્યારેક જાદુગરીનો
વંટોળ સર્જી ધૂળની
એક મામુલી રજકણને
સૂરજને આંબવા લલચાવે છે
તો, ક્યારેક ભંવર સર્જી
હવાના હોવાપણાને જ
પાતાળે ડૂબાડી દે છે..
-સમય..
જીવન સફરનું
સૌથી અગત્યનું
અને પ્રભાવક પરિમાણ..
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.

#gujaratipoetry #kavya #gujarati #gazals

ચાંદની મદહોશ આ આવારગીનું શું કહું!
રૂપથી લથબથ ચમકતી ચાંદનીનું શું કહું!

એકલો પાગલ નથી દરિયો જ એનાં રૂપનો!
રે! ચકોરીની તડપ, દીવાનગીનું શું કહું!

એક કે સોળે કળાએ? પ્રેમમાં સહુ ગૌણ છે.
માણવા તત્પર બધા, એ સાદગીનું શું કહું!

મદભરી છૂપી કટારી છે અદાના સ્વાંગમાં,
એ નશીલા નૈન, પાંપણ છાજલીનું શું કહું!

પ્રેમમાં પરવશ અહીં સૌ; થાય તો બસ થાય છે.
કોણ તડપે? કોણ પામે? આશિકીનુ શું કહું!

-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.

#gujaratipoetry #gujaratigeet.

આપે કે ન આપે તાલ સમયની રે ચાલ
રણકે કે ન રણકે આ તન મનનો રે ખ્યાલ..
ઉમંગ સજાવી એને લયમાં શેં હું ગાઉં ?
આ જીંદગીનું ગીત કહોને કેમ કરી હું ગાવું ?

દર્દીલા ગીતને પણ સૂરમાં તો આલાપો
પથરીલા રસ્તે થઈને મંઝિલ રે સિધાવો
ડગલે પગલે ન છૂટકાનું હસતા રે રહેવાનું !
આ જીંદગીનું ગીત કહોને કેમ કરી હું ગાવું ?

સુખ દુઃખની આ ચંત્યા કરતા જીવતા જીવતા.
પંપાળીને બેઠાં જુઓ અહમના અસ્તર સિવતા.
ઈશ્વરના દરબારે કહો શું પહેરીને હવે જાવું?
આ જીંદગીનું ગીત કહોને કેમ કરી હું ગાવું?

કે, મીરાં ને નરસૈયાના ભક્તિ ભેદ પિછાણો.
કાયા-માયા મોહ વિશેના અંત હવે તો આણો.
પળપળ પલકે જીવનદીપે આતમનુ અજવાળું.
હા, જીંદગીનું ગીત હવે તો એમ કરી હું ગાવું.

હા, જીંદગીનું ગીત હવે તો એમ કરી હું ગાવું.

-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકવરવ”.