#gujarati #gujaratipoetry #gazals #gujaratisongs #gujarati stories #hindi poetry
ક્યારેક
અધરાતે, મધરાતે
ઘડિયાળની બે ટીક ટીક
કે
ડાયરીના બે પાના વચ્ચે
નશ્વર સમય-વહેણની
કલમ
અચાનક જ
થીજી જાય છે..
પછી તો
નરસિંહની મશાલ ને
મીરાંનાં તંબૂર સમ
એકસાથે જ
ઝળહળી ને રણઝણી,
ઉઠે છે
આ તન…મન..
જ્યારે,
યાદે ને યાદે
ઘોળાય છે ઝેહનમાં
તું જ તું.. કાન્હા !
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
પવન સંગ મધમધ મહકતો ચમન છે.
વગર કારણે મન તડપમાં મગન છે.
વિચારી વિચારી ને ઝોલે ચડ્યું છે.
લહેરાય યાદો પછી ક્યાં અમન છે.
સરસ લાગણી છે અમારી, તમારી.
સમજફેર તોયે દિલોમાં સઘન છે.
કહી ના શકું હું સતત એ જ ગાથા.
કહો શું હું બોલું ? હ્રદયમાં અગન છે.
હકીમો, તબીબો કરો કઇં ઉપાયો.
ઉદાસી મઢ્યું આજ દિલનું ગગન છે.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
सबा के साथ साथ महकता चमन है
दिल बिना वजह ही तड़प में मगन है
दिल सोच सोच के है गुम ख़्यालों में
यादों के झोंकों के बाद कहाँ अमन है
बड़े दिलकश एहसास हैं हमारे तुम्हारे
दिलों में फिर भी बदगुमानी का चलन है
क्या दोहराऊँ वही अफ़साना बार बार
बोलो क्या मैं बोलूँ? दिल में अगन है
चारागरो करो कोई मुदावा मर्ज़ का
उदासियों से घिरा दिल का गगन है.
Translated by Dilip Mewada.
ડૂમા, ડૂસ્કાં, હર્ષ, સપનાં, શોક, ડર, કે પ્રાર્થના હો
અનુભવું એ સર્વમાં ધબકાર મારો ગુજરાતી.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
મનુષ્યતા એટલે અરમાનોનુ ઘોડાપૂર ઉમટવુ!
એટલે જ કદાચ.
આ મનના ઉમંગો આંખોમાં આવીને
સપના બની સજતા હશે.
ને બન્નેવ બાહુ મંડી પડે એના લાલન-પાલનમાં
સાથે ઈશ્વરીય બંદગી, યાચના, પણ ખરી…
ક્યારેક સફળતા મળી તો, પોરસાતા ગયા
ને લાલચી ઝાંઝવાના સમંદર લહેરાતા ગયા,
ચાહની રાહ વિસ્તરતી ગઈ.
ફરકતા સ્મિતના વધામણાંનો કાફલો
વધતો ગયો,
દોસ્ત, હમસફર, મિત્ર, શત્રુ, અંજાન, આત્મિય, બધાં જ એમાં ભળતા ગયા.
શ્વાસોની પગદંડી આગળ વધતી ગઈ.
ક્યારેક સંબંધના બગીચાઓ તો
ક્યારેક કાંટાળા જંગલો…
જીવનની વરવી વાસ્તવિકતા
કેટલાય સપનાની લાશોને
ખેરવતી ગઈ, અશ્રુરૂપે!
ક્ષણભર થંભી, એ બધી લાશોને
પોતાના જ ખભે લાદી
ધીરેધીરે મક્કમ ડગલે આગળ વધતા ગયા.
શ્વાસ ચાલે ત્યાં સુધીની સફરને તય કરવા…
તોય ઈશ્વર, આ જીવવાની ખુમારી તો
ક્ષિતિજ પાર આંબતી જ ગઈ
હારી, થાકી કેટલીયે વાર
બેવડ વળી ગયા તોય
અવિરત પ્રયાણ ખેડતા જ રહ્યા.
ઉજાસ ક્યાં કદી એકસમાન રહે છે સમયનો.
પણ શ્વાસોની પગથારે,
આશાઓના જોડા પહેરી,
આંખોમાં પોતાનો સૂરજ ઊગાડી,
જાણ્યા અજાણ્યા કરમના
દાવપેચથી લડતા-ઝગડતા,
બસ ચાલતા રહ્યા..
ચાલતા રહ્યા..
તને ઈશ્વર માની પૂજતા રહ્યા.
હે ઈશ્વર ! તને પણ કદાચ
ઈશ્વર હોવાનો નશો હશે ને ?
અમને માણસ હોવાનો હોય એમ જ…!
તેથીજ તો હે ઈશ્વર!
તને તારુ ઈશ્વર હોવું મુબારક!
ને, અમને અમારું નશ્વર હોવું મુબારક!
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
અજવાળી અંધારી છાયા વચ્ચે
ખોવાયા આભાસી માયા વચ્ચે
ઈચ્છા, અનિચ્છાના છે રમખાણો,
સુખ-દુઃખના રમતા પડછાયા વચ્ચે
સાચા ખોટાના જે કરતા દ્વંદ્વો,
અહમ-વહમમાં અટવાયા વચ્ચે.
માર્યા ફાંફાં જે પડઘાને કાજે,
અંતરમાં એતો પડઘાયા વચ્ચે
જાત મહેકાવી જ્યાં અત્તર સરખી
ત્યાં પામ્યા સઘળું આ કાયા વચ્ચે.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
વનવગડે કે,
બાગબગીચેથી
લાવ્યા
થોડીક સળીઓ..
એકમેકની
ચાંચમાં ચાંચ પરોવી
ગૂંથ્યો
સ્નેહાળ તાંતણે..
પછી તો
આખ્ખું આકાશ
એ માળામાં…
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
નવી નક્કોર ઈચ્છાઓને
આશાના કામળે વીંટાળી,
જવાબદારીનો ટોપલો
માથે ચડાવી
નીકળી પડ્યો
ધસમસતા ભવસાગરને
પાર કરવા.
ને..
માથે શેષનાગની
છત્ર જુકી,
ગમા અણગમાના બે ભાગમાં
વહેંચાયા, ધસમસતા નીર..
પથ કપાતો ગયો,
હું ચાલતો ગયો.
સાવ અલિપ્તપણે….
ક્યાં ? કોને ઈશારે? શી ખબર ?
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
જાણું સમજું એકજ મંતર.
સૌની ભીતર એકજ ઈશ્વર.
રાત દિવસનું ફરતું ચક્કર
ઘટતું જીવન, વધતી ઉંમર.
રસ્તો ચીંધી રાહ બતાવે,
જે બેઠો છે દિલની ભીતર.
શાને કરવી ચિંતા ભઇલા ?
એની મરજી સૌથી ઊપર.
અનુભવ નામે નોખી શાળા,
કરતી સૌનું નોખું ચણતર.
મોહ મમતની ઢીંગી દુનિયા,
લાખેણો જીવ કરશે પામર.
હિંસકતામાં સૌથી આગળ,
માણસ નામે એક જનાવર.
માનવતાની મોંઘી જણસે,
દીપી ઉઠશે જીવન અવસર.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
હો જી રે..મારે પઢવા પરમના પાઠ !
ગુરુજી મને શીખવો અખશર ચાર !
પહેલો અખશર એવો રે શીખવો
મોહ માયાના છૂટે પાસ..
બીજે અખશરે નજર વિકસાવો
કણકણ માંહી દિસે રામ..
હો જી રે..મારે ઉકેલવો ગેબી નાદ !
ગુરુજી મને શીખવો અખશર ચાર !
ત્રીજે અખશરે દીયો સમદ્રષ્ટી
સુખદુઃખ લાગે સરખા..
ચોથે અખશરે મધમીઠે શબદે
વહાવો અમીરસ ઝરણાં..
હો જી રે મારે જાવું અલખની વાટ !
ગુરુજી મને શીખવો અખશર ચાર !
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
મુજ ભીતરે
સંચરતી રહે છે નિ:શબ્દતા
ક્યારેક ઝરણા સરીખી ખળખળ,
ક્યારેક ધોધ સરીખી ધોધમાર,
કેટલાય શબ્દો ઊમટતા રહે
ભીતરને ભીતર !
હું નિ:શબ્દ થઈ શાંત ચિત્તે
માણી રહુ,
પીતી રહુ એને ઘુંટડે ઘુંટડે.
ક્યારેક ઢોળાવ મળે છે એને
નશીલા અરમાન ને સુરમય શબ્દોનો.
ક્યારેક થાય એ અડધું પડધું કવિતામય,
તો ક્યારેક ફક્ત ઝરમર ઝરમર.
આ નિ:શબ્દતા છે લાખેણી ખાણ.
રાખે સદાય મને ધબકતી
સૌથી અલગ, મારામાં મારામય.
અર્પે નીજી ઓળખ
ઈશ્વરીય શક્તિથી ભરપુર હું,
સરભર ને નિ:શબ્દ..!!
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
