#gujarati #gujaratipoetry #gazals #gujaratisongs #gujarati stories #hindi poetry
ગઝલ:
સદા હું તો તારી ડગરમાં રહું છું.
કરી લે કસોટી નજરમાં રહું છું.
ભલે ફેરવે ચાકડે તું યુગોથી,
ધરી ને ધુરાની અસરમાં રહું છુ.
કરમની કહાની ને કિસ્સા ધરમના,
સુફી આતમાની સફરમાં રહું છું.
રહું છું મજામાં એ મારી અદા છે.
ન ક્યાંયે અગર કે મગરમાં રહું છું.
કે પથ્થર તળે પોઢશું જઇ નિરાંતે!
સદા યાતનાની કબરમાં રહું છું.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”
મારી
ચાહતનો
એટલો
નિચોડ કે..
તું છે, તો
જીવન છે
યુગો-યુગાન્તર..
નહીં તો
બેજાન,
બોઝલ,
ક્ષણોનો
સરવાળો
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
જીવન છે કે જંતર મંતર ? ક્હોને હરજી !
સાચું ખોટું શું છે આખર ? ક્હોને હરજી !
બે છેડે ભજવાતુ તરકટ નામે નાટક,
માનવ છે કે પ્યાદુ પામર ? ક્હોને હરજી !
મન કહે તો રાજી રાજી! મન કહે તો દુ:ખી.
કોણ ચલાવે મનનું તંતર? કહોને હરજી!
જાણ છતાંયે મૌન ધરીને કેવળ નિરખે
મૂરત છે કે કેવળ પથ્થર? કહોને હરજી!
ભીતર ઉઠતા લાખ સવાલો કોને કરવા?
ગુમ થયો ક્યાં જગનો ઠાકર? કહોને હરજી!
સળવળતી ઈચ્છા સંકેલી બેસું પળભર
શાને ઉછળે ભિતરી સાગર? કહોને હરજી.
આભાસી આ અજવાળાની માયા વચ્ચે,
ક્યાં જઇ શોધું તારું છત્તર ? કહોને હરજી!
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
ગીત:
સૌ સંગાથે હળીમળીને ચાલ સહર્ષ ઉજવીએ..
આવો આવો આવો આ નવલું વર્ષ ઉજવીએ.
ક્ષણો, દિવસો મહિના કરતા વીતતા રહેશે વરસો.
પડતા ને આખડતા આખર ખૂટતા રહેશે વરસો
એક બે, તો એક બે! ખુદના કર્ષ ઉજવીએ.
આવો આવો આવો આ નવલું વર્ષ ઉજવીએ.
કોણ કરે છે પરવા? જગમાં દુખિયારા કો જણની.
લાચારીની વાડ ઠેકતા આગળ વધીએ પણથી.
તોતેર મણનો ‘તો’ તોડી, સંઘર્ષ ઉજવીએ.
આવો આવો આવો આ નવલું વર્ષ ઉજવીએ..
દિલની ભીંતે ધીમે ધીમે ટંકારાઓ કરીએ.
ધક ધક ધકની તાલે રૂડાં રણકારાઓ ભરીએ.
મળ્યું એને માણી લઈ, જીવન ઉત્કર્ષ ઉજવીએ.
આવો આવો આવો આ નવલું વર્ષ ઉજવીએ.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
સળિયા પાછળ
પાંખો ફફડાવી,
આંસુ
સુકવી,
હોઠ
મલકાવતા,
મારેય
રચવું છે
એક.. ગીત.
સ્વપ્ન પરીને
રિઝવવા,
હતાશાની ડેલીને
ઠેકવાનું..-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
વેદનાની
ભારીભરખમ
ઈમારત તળે,
સ્વપ્નની
ધ્વંસ્ત દિવાલને
અઢેલીને,
લાગણીના
છાપખાનામાં,
શબ્દ ટોળી
રચી રહી છે
કૂણાં કૂણાં
ફૂલોના
ચીસની
અત્તરીય
કવિતા!
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
ગઝલ:
હરપળે તું શ્વાસમાં ઘોળાય છે.
તે છતાં ક્યાં પૂર્ણ તું પરખાય છે?
બેહિસાબી લાગણી છે પ્રેમની,
એ ગણિત અમને હવે સમજાય છે.
ભુલભુલૈયા જીંદગીની રાહમાં,
ધ્રૃવતારક તું મને દેખાય છે.
રક્ત ક્યાં? બસ તું વહે છે રુહમાં,
એટલે આ જિંદગી લહેરાય છે.
ભાવભીનું હો સમર્પણ પ્રેમમાં
સ્વર્ગ સી રોનક બધે વર્તાય છે.
શબ્દ જ્યાં તોલાય નકરાં સ્વાર્થથી,
ખપ મુજબના અર્થ એના થાય છે.
મોટપણની આડમાં ભૂલી ગયાં,
ભોળપણમાં જીંદગી હરખાય છે.
-“શર્મિષ્ઠાશબ્દકલરવ”.
नैनों की झिल में
कुछ द्रष्य पनपते
देखें थे मैंने
बहुत खुश होकर
उसी से कुछ
ख्वाब भी जने थे मैने।
आज सालों बाद
लगता है..
अच्छा होता गर…
ना द्रष्य पनपते,
ना ख्वाब जनते,
ना ही दिल तडपता
ओर ना ही;
लहूँ की स्याही में
यह शब्द पनपते ।
-“शर्मिष्ठा।
sharmisthashabdkalrav 